Oxandrolon jest doustnym sterydem anabolicznym pochodzącym podobnie jak Stanazolol od dihydrotestosteronu. Oxandrolone zaprojektowano aby osiągnąć silne efekty anaboliczne i androgenne, bez aktywności progestagennej. Oxandrolon znany jest jako dość łagodny steryd doustny, dobrze dostosowany do wspierania siły mięśni i dobrej jakości tkanki mięśniowej bez nadmiernych efektów niepożądanych.

Oxandrolon po raz pierwszy został opisany w 1962 roku. Sprzedaż rozwinięta została przez farmaceutycznego giganta GD Searle & Co (obecnie Pfizer), który sprzedawał Oxandrolon w Stanach Zjednoczonych i Holandii pod nazwą handlową Anavar. Dodatkowo firma licencjonowała ten lek pod różnymi nazwami handlowymi w różnych krajach, w tym Lonaver (Argentyna, Australia), Lipidex (Brazylia) , Antitriol (Hiszpania), Anatrophill (Francja). Oxandrolon został zaprojektowany jako łagodny, anaboliczny lek doustny, tak aby mógł być bezpiecznie stosowany przez kobiety i dzieci. We wczesnej fazie Oxandrolon miał wiele zastosowań terapeutycznych, w tym przy promocji wzrostu tkanki beztłuszczowej podczas katabolizmu choroby, po operacji, urazie czy zakażeniu lub po długotrwałym podawania kortykosteroidów. Dodatkowo zalecona go jako wparcie gęstości kości dla pacjentów z osteoporozą. W związku z rosnącymi obawami społeczeństwa co do stosowania sterydów anabolicznych, Searle postanowiło dobrowolnie zaprzestać sprzedaży Anavaru w 1989 roku. Na kilka lat Oxandrolon całkowicie zniknął z aptek USA. Powrócił na półki apteczne w 1995 roku, tym razem pod nazwą Oxandrin produkowany przez Bio-Technology General Crop (BTG). Nadal stosowany jest przy leczeniu nastawionym na zachowanie beztłuszczowej tkanki mięśniowej, ale również jako lek przy wyniszczeniu tkanek przez AIDS, przy alkoholowym zapaleniu wątroby czy przy zespole Turnera u dziewcząt. Obecnie zatwierdzony jest przez FDA do terapii promującej wzrost masy ciała po jej zmniejszeniu po rozległych operacjach, przewlekłych zakażeniach lub ciężkich urazach, a u niektórych pacjentów, u których nie zdiagnozowano konkretnej przyczyny patofizjologicznej nie uzyskiwania lub nie utrzymywania prawidłowej masy ciała, w celu skompensowania katabolizmu białka po długotrwałym przyjmowaniu kortykosteroidów, oraz w celu łagodzenia bólu kości często towarzyszących osteoporozie.

Oxandrolone jest zmodyfikowaną formą dihydrotestosteronu. Różni się od niego po pierwsze poprzez dodanie grupy metylowej 17alpha węglowego, jako chroniącej hormon podczas podania doustnego. Po drugie poprzez podstawienie węgla-2-A w pierścieniu atomu tlenu. Zmiany te znacznie zwiększają wytrzymałość sterydu, dzięki czemu jest częściowo odporny na metabolizm w tkance mięśniowej i szkieletowej.

Działania niepożądane:

Estrogenowe: Oxandrolon nie jest aromatyzowany przez organizm i nie jest wymiernie estrogenowy. Przy jego braniu, nie jest więc konieczne zażywanie ant-estrogenów. Nie powinny występować problemy z ginekomastią nawet u osób wrażliwych. Ponieważ to estrogen powoduje retencje wody, przy pomocy oxandrolonu zbudujesz wysokiej jakości tkankę mięśniową bez nadmiaru podskórnej retencji płynów. To sprawia, że Oxandrolon jest szczególnie popularny przy cyklach cięcia.
Androgeniczne: Chociaż oxandrolon sklasyfikowany został jako steryd anaboliczny, androgeniczne skutki uboczne są również możliwe. Mogą obejmować: tłustą skórę, trądzik na twarzy i ciele, wzrost owłosienia na ciele oraz łysienie typu męskiego.
Hepatoksyczność: Oxnadrolon jest związkiem c-17-alfa alkilowym. Zmiana ta chroni lek przed dezaktywacją w wątrobie, umożliwiając bardzo wysoką skuteczność leku po podaniu doustny. Sterydy tego typu są toksyczne dla wątroby a długotrwałe podawanie może prowadzić do uszkodzenia wątroby. Zaleca się aby okres przyjmowania nie przekraczał 6-8 tygodni, ponadto należy poddawać się regularnemu badaniu wątroby.

Oxandrolon ta tle innych C-17-alfa alkilowych sterydów wydaje się oferować dużo mniejszy stres dla wątroby. Został stworzony tak aby nie był intensywnie metabolizowany w wątrobie, zmniejszając tym samym jego hepatoksyczność. Dowodem na to jest fakt, że więcej niż jedna trzecia związku pozostaje nienaruszona po wydaleniu z moczem. Dodatkowo ostatnie badania wykazały, że po podawaniu leku przez okres 12 tygodni (20 mg dziennie), nie stwierdzono statystycznie istotnych zmian w wartości enzymu wątroby. Przy dawkach 40 mg dziennie zauważono średni wzrost tej wartości o około 30-50% a przy dawkach 80 mg dziennie, wzrost o 50-100%. Chociaż nie można wykluczyć uszkodzenia wątroby przy przyjmowaniu oxandrolonu, powyższe badania sugerują że jest to lek znacznie bezpieczniejszy niż inne środki alkilowane.

Aby zminimalizować jeszcze to ryzyko zaleca się przyjmowanie preparatów chroniących wątrobę takich jak np. Hepatil czy Eseliv Forte.

Układ krążenia: Androgenne sterydy anaboliczne mogą mieć szkodliwy wypływ na poziom cholesterolu we krwi. Obejmuje to tendencję do zmniejszenia HDL (dobrego) i zwiększenia LDL (złego) cholesterolu powodując możliwość wystąpienia ryzyka miażdżycy. Względny wpływ na lipidy w surowicy zależy w dużej mierze od dawki, sposobu podania (doustnie, iniekcyjnie), rodzaju sterydu (aromatyzującego lub nie aromatyzującego), a także odporności na metabolizm wątroby. Oxandrolone ma silny wpływ na zarządzanie cholesterolem przez wątrobę, ze względu na jego odporność na metabolizm wątroby, brak aromatyzacji i oralny sposób podawania.

Aby zmniejszyć ryzyko obciążenia układu krążenia zaleca się utrzymywanie aktywnego programu ćwiczeń wpływających na układ krążenia oraz zminimalizować spożycie tłuszczów nasyconych, węglowodanów prostych. Ponadto zaleca się uzupełnianie olejów rynych (4 g dziennie oraz przeciwutleniaczy.

Działania niepożądane tłumiące testosteron: Praktycznie wszystkie sterydy podawane w dawkach wystarczającej do promowania przyrostu masy mięśniowej mają tendencję do tłumienia endogennej produkcji testosteronu. Oxandrolone nie jest wyjątkiem. Konieczne jest więc dołączenie do cyklu również testosteronu. Po zakończeniu podawania Oxandrolonu, poziom produkcji endogennego testosteronu powinien wrócić do normy w ciągu 1-4 miesięcy.

Badania wykazały, że przyjmowanie doustnych sterydów anabolicznych z w trakcie posiłku może zmniejszyć ich biodostępność. Jest to spowodowane naturą hormonów (rozpuszczalne w tłuszczach), co powoduje ich rozpuszczanie się w niestrawionym tłuszczu z pożywienia, a tym samym zmniejszając wchłanianie z przewodu pokarmowego. Dla maksymalnego wykorzystania sterydy trzeba przyjmować na czczo.

Dawkowanie (mężczyźni)

Od 15 do 25 mg na dobę w cyklach trwających od 6 do 8 tygodni

Oxandrolon często łączy się z innymi sterydami o bardziej wyraźnych wynikach. Na przykład podając od 200 do 400 mg któregoś z estrów testosteronu (cypionianu testosteronu, enanthanu czy propionianu) tygodniowo, można osiągnąć lepsze przyrosty nowej masy mięśniowej z bardziej komfortowym poziomem retencji wody i tłuszczu niż w przypadku podawania większej dawki samego testosteronu. Przy fazie cięcia, Oxandrolon można łączyć z niearomatyzującym sterydem takim jak Trenbolon (150 mg na tydzień). Takie połączenie jest bardzo korzystne dla zwiększenia definicji i muskulatury. Przy założeniu wypracowania beztłuszczowej masy mięśniowej może być połączony z 200-400 mg tygodniowo Decanabolu (Nandrolon) czy Boldenonu.

Dawkowanie (kobiety)

Wytyczne dotyczące Oxandrolonu nie różnicują wyraźnie dawkowania dla kobiet i mężczyzn. Kobiety obawiające się skutków maskulinizacji występujących przy większości sterydów, mogą śmiało przyjmować Oxandrolon, ponieważ te skutki bardzo rzadko występują przy małych dawkach leku. Znaczny wzrost masy mięśniowej, bez zauważalnych androgennych skutków ubocznych można zauważyć przy dawkach 5 – 10 mg dziennie podawanych przez okres 4 -6 tygodni. Niektóre kobiety mogą chcieć dodać kolejne łagodne anaboliki np. Winstrol. W takim połączeniu szybciej można zauważyć wyraźne efekty budowy mięśni, ale może również zwiększyć się prawdopodobieństwo wystąpienia wyraźnych androgennych skutków ubocznych.

Cena dotyczny 20 szt. tabletek. Zawartość 10mg/1 tabl.