Oxandrolon

Oxandrolon został wprowadzonz na rynku amerykańskim w 1964 roku przez Searle Comany pod nazwą Anavar. Lek cieszył się dużą popularnością przez ponad dwie dekady, aż w 1989 roku, produkcja Anavaru została zatrzymana. Obecnie Oxandrolon produkowany jest pod różnymi nazwami tylko w kilku krajach.

Oxandrolon jest słabym sterydem z niewielko ilością składnika androgennego.

Został opracowany głównie dla kobiet i dzieci. Oxandrolon jest jednym z kilku hormonów, które przeciwdziałają czesnemu zahamowaniu wzrostu u dzieci, gdyż powstrzymuje przedwczesne zamknięcie płytek wzrostowych. Z tego powodu Oxandrolon jest najczęściej stosowany u dzieci w celu stymulowania wzrostu i u kobiet aby zapobiec osteoporozie. Wykazano, że stosowany w rozsądnych dawkach rzadko powoduje efekty niepożądane. Może powodować bardzo lekkie symptomy wirylizacji. Ta cecha sprawia, że Oxandrolon jest chętnie przyjmowany przez zawodniczki, ponieważ w dawce 10-15 mg, rzadko obserwuje się objawy maskulinizacji.

Kulturyści i ciężarowcy używają Oxandrolonu z trzech powodów.

Po pierwsze powoduje on silny przyrost siły poprzez stymulowanie syntezy fosfokreatyny w komórce mięśniowej bez zatrzymywania wody w stawach i mięśniach. Ciężarowcy, którzy nie chcą znaleźć się w wyższej klasie wagowej chętnie korzystają z tej cechy Oxandrolonu ponieważ pozwala im to na zwiększenie siły bez równoczesnego uzyskiwania większej masy ciała. Bardzo dobre wyniki można osiągnąć poprzez równoczesne spożycie Oxandrolonu i 120 – 140 mg Clenbuterolu dziennie. Chociaż sam Oxandrolon nie powoduje zauważalnego wzrostu mięśni, może wyraźnie poprawić działanie wielu innych sterydów np. Metanabolu i różnych związków testosteronu.

Drugim powodem, dzięki któremu Oxandrolon jest tak popularny jest to, że ten związek nie aromatyzuje w żadnej dawce. Jak już wspomnieliśmy wcześniej, pewne części testosteronu obecnego w organizmie są przekształcane w estrogeny. Stopień aromatyzacji zależy od indywidualnych skłonności poszczególnych sportowców. Oxandrolon jest jednym z kilku hormonów, które nie aromatyzują do estrogenów. Ta cecha ma wiele zalet dla sportowców.

Z Oxandrolonem mięśnie nie wyglądają tak wodniście jak w przypadku wielu innych sterydów, co jest niezwykle istotne przed zawodami. W połączeniu z dietą, Oxandrolon pomaga zbudować twarde mięśnie. Chociaż sam Oxandrolon nie rozbija tłuszczu to odgrywa pośrednią rolę w tym procesie, ponieważ substancja często hamuje apetyt sportowców. Niestety Oxandrolon może powodować wzdęcia, a u niektórych sportowców nawet nudności i wymioty, szczególnie gdy tabletki przyjmowane są z posiłkiem. Wywiera też wpływ na aktywność przewodu pokarmowego, więc niektórzy sportowcy mogą narzekać na biegunkę.

Chociaż te objawy nie należą do przyjemnych to jednak nadal pomagają rozbijać tłuszcz.

Kulturyści, którzy są zainteresowani uzyskaniem dobrej jakości mięśni powinni łączyć Oxandrolon z takimi sterydami jak Winstrol, Parabolan, Masteron czy Testosteron Propionat. Stosowanie 50 mg Winstrolu co dwa dni, 50 mg Testosteronu Propionatu co dwa dni i 25 mg Oxandrolonu co dziennie okazuje się bardzo skuteczne. Kolejną zaletą braku aromatyzacji Oxandrolonu jest to, że sportowcy, którzy cierpią z powodu wysokiego ciśnienia krwi lub mają predyspozycje do ginekomastii, podczas zażywania silniejszych androgennych sterydów, przy tym związku nie narzekają na skutki uboczne.

Trzecim powodem, dzięki któremu Oxandrolon jest popularny jest fakt, że nawet przy bardzo wysokich dawkach, związek ten nie wpływa na własną produkcję testosteronu w organizmie. Aby to było jasne. Oxandrolon nie eliminuje własnej produkcji testosteronu, nie wywołuje jednak negatywnego mechanizmu zwrotnego na osi podwzgórza przysadki jąder. Ta szczególna cecha może wytłumaczyć fakt, że substancja nie jest przekształcana w estrogen.

Czas aktywnego działania wynosi ok. 8-12 godzin.

Ponieważ Oxandrolon jest nieznacznie toksyczny, zazwyczaj wykazuje niewielkie skutki uboczne, szczególnie przy długim okresie użytkowania. Jednak nie należy przyjmować go przez wiele miesięcy ponieważ, jak prawie wszystkie doustne sterydy, jest 17-alfa-alkilowy przez co toksyczny dla wątroby. Optymalny okres dawkowania to 4 – 6 tygodni. W skrajnych przypadkach początek zaburzeń wątroby może to objawiać się: bólami brzucha, kolorowym stolcem, ciemnym zabarwieniem moczu, nietypowym zmęczeniem, nudnościami lub wymiotami lub zażółceniem skóry lub oczu.