Zmęczenie jest to stan chwilowego obniżenia się sprawności organizmu powstały wskutek wykonywanej pracy. Objawem zmęczenia jest zmniejszenie się wydolności kory inózgowej, co przejawia się osłabieniem, sennością, gorszą reakcją na bodźce słuchowe, pogorszeniem się precyzji wykonywanych ruchów. Duże zmęczenie wywoływane intensywnym wysiłkiem powoduje duszność, sinicę, obfite pocenie się, ziewanie itp.
Co to jest przemęczenie ? Stan organizmu człowieka powstały wskutek wykonywanej pracy, stojący na pograniczu fizjologii (zdrowia) i patologii (choroby), charakteryzujący się zaburzeniami powstającymi w organizmie w związku z nadmierną różnicą między przygotowaniem do pracy, a wykonaną pracą. Zmianom w czynności organizmu towarzyszą przeważnie dolegliwości subiektywne np. ból mięśni, osłabienie, bezsenność, brak apetytu itp.
Przetrenowanie to stan organizmu sportowca, przy którym występuje pogorszenie się wydolności sportowej, zawodnik osiąga coraz gorsze wyniki mimo intensywnego treningu. Przetrenowani przeważnie skarżą się na różne dolegliwości subiektywne, jak np. bóle głowy, kłucie w okolicy serca, drażliwość, osłabienie itp.
Zmęczenie, przemęczenie, przetrenowanie sprzyjają powstawaniu uszkodzeń organizmu. Gorsza wydolność całego ustroju lub poszczególnych jego układów sprawia, że ćwiczący popełnia błędy w ćwiczeniach już opanowanych oraz znacznie słabiej niż w pełnej sprawności przyswaja sobie nowe ćwiczenia, nowe ruchy. Osoby zmęczone, przemęczone, przetrenowane źle przystosowują się do wysiłków fizycznych, źle znoszą czynniki termiczne zarówno wysoką jak i niską temperaturę, co predysponuje do przeziębień. Niekiedy stwierdza się u nich podwyższone ciśnienie krwi, uszkodzenia układu mięśniowo-ścięgnistego (szczególnie mięśni najbardziej obciążonych). Sprzyja to powstawaniu stanów zapalnych (tzw. gośćcowych), takich jak: lumbago, zapalenie nerwu kulszowego, zapalenie pochewek ścięgnistych itp.
Inne przyczyny powstawania urazów podczas ćwiczeń fizycznych
Uważa się, że około 50% nieszczęśliwych wypadków podczas ćwiczeń fizycznych wynika z błędów w nauczaniu ćwiczeń: dużego pośpiechu, szybkiego przechodzenia od ćwiczeń łatwych do trudnych i ciężkich (powstają stany przemęczenia i przetrenowania). Dotyczy to również ćwiczących z dłuższym stażem treningowym, którzy wznawiają trening po dłuższej przerwie. Zbyt forsowny trening podejmowany przez nich w celu szybkiego powrotu do formy doprowadza często do przekroczenia aktualnych możliwości ćwiczącego. Konieczna jest indywidualna ocena aktualnego stanu sprawności fizycznej i dostosowanie do niej dawkowania natężenia i stopnia trudności ćwiczeń. Niekorzystne jest również bezkrytyczne przyjmowanie metod treningowych rekordzistów. Trening musi być stosowany według ogólnie przyjętych zasad, ale z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb i możliwości ćwiczącego. Do wypadków podczas ćwiczeń może również dojść w wyniku niedostatecznego, nieprawidłowego pokazu ćwiczenia, braku asekuracji, niedostatecznej asekuracji, ltd.
Błędy w sposobie organizowania zajęć treningowych
Do błędów w organizacji zajęć treningowych zaliczyć można niewłaściwie ułożony plan treningu w czasie dnia, tygodnia i poszczególnych miesięcy, np. planowanie dużych wysiłków w późnych godzinach wieczornych lub też wcześnie rano. Duże wysiłki fizyczne wykonywane późnym wieczorem wpływają niekorzystnie na wypoczynek nocny, a u młodzieży może to wpływać ujemnie na rozwój fizyczny oraz na postępy w nauce szkolnej. Treningi przeprowadzane wcześnie rano przed lekcjami, nie pozwalają na prawidłowy wypoczynek po wysiłku fizycznym i mogą wpływać ujemnie na postępy w nauce szkolnej. Niewskazane jest podejmowanie wysiłków zbyt wcześnie po posiłkach, szczególnie po obiedzie, ale również nie powinny podejmować wysiłków osoby głodne (oprócz zajęć o małym natężeniu np. rozruchu porannego).
Przyczyną niebezpiecznych wypadków może być również niewłaściwe rozmieszczenie poszczególnych ćwiczących na terenie sali treningowej, złe zaplanowanie ćwiczeń, zła dyscyplina na treningu (zewnętrznymi cechami dyscypliny są: porządek, posłuch i karność). Osoby ćwiczące w sali ogólnej muszą ściśle przestrzegać poleceń trenerów, stosować się do obowiązujących regulaminów (np. w siłowni).
Nieprzestrzeganie zasad higieniczno-sanitarnych.
Do zwiększenia liczby wypadków podczas ćwiczeń może przyczynić się: złe oświetlenie, zły stan pomieszczeń treningowych (wilgoć, zapylenie, zła wentylacja, niska temperatura). Zaleca się: racjonalne odżywianie, odpowiedni wypoczynek, unikanie palenia papierosów i spożywania alkoholu, stosowanie odpowiedniej odzieży dostosowanej do sposobu treningu i warunków atmosferycznych panujących podczas treningu.
pęknięcie mięśnia i ścięgna. Do pęknięcia dochodzi w przypadkach gwałtownego i silnego skurczu mięśnia oraz przy rozciągnięciu mięśnia znajdującego się w stanie skurczu. Przypadki takie obserwuje się głównie u niedoświadczonych i nie wytrenowanych ćwiczących, u których występuje przeważnie nieprawidłowa regulacja skurczu mięśni i zinuszanie mięśni do nadmiernego wysiłku bez odpowiedniego przygotowania, czyli tzw. „rozgrzewki”. Zerwaniu najczęściej ulegają: mięsień dwugłowy i czworogłowy uda, trójgłowy łydki i dwugłowy ramienia. Do uszkodzenia dochodzi przeważnie na pograniczu mięśnia i ścięgna lub w miejscu przyczepu ścięgna do kości. Pęknięciu towarzyszy silny ból i wyraźne upośledzenie sprawności ruchowej kończyny. W zupełnym przerwaniu ścięgna konieczna jest pomoc chirurga (zeszycie przerwanego ścięgna), która przywraca czynność mięśnia. Przy pęknięciu mięśnia i przerwaniu ścięgna konieczne jest założenie opaski uciskowej w miejscu widocznego krwiaka i unieruchomienie kończyny opatrunkiem ustalającym (zniesienie ruchów, w których bierze udział uszkodzony mięsień).
Zostaw komentarz